IL SILENZIO

Het is een dag in een andere wereld.

Vandaag gaan we grotten in de omgeving van Brno bezoeken. Indrukwekkende natuur......

Het is stil om me heen. Niet te geloven hoe stil!! We zitten met zo'n 20 mensen in een bootje, diep in de spelonken van een grot ergens in Tsjechië. Het water is helder en kent het groenblauwe van de Middelandse zee. Het enige licht dat er is komt van een paar lampen. Boven onze hoofden bevinden zich, na 50 cm ruimte, honderden meters rots. Die 20 mensen ervaren op dat moment het bijzondere van die speciale plek: het is de stilte, de puurheid, het zachte geluid van het water, de aardse krachten en het ver weg zijn van de wereld waarin we leven. Wat een mooi moment van stilte!!!

Er volgt nog een moment van stilte die dag. Het is avond in het eenvoudige, Tsjechische hotel.

Een stukje Tsjechische muziek staat op het programma, tijdens en na de maaltijd. Het wordt een andere stilte, maar zeker zo bijzonder!! Een man van 76 zit met zijn keybord en trompet in een hoek van het zaaltje. Even buigen onze hoofden: oh, lieve hemel!! Hoe kun je het bedenken: in de 'middle-of-nowhere", kilometers ver van ons dagelijks leven, zitten wij in een zaaltje en gaan wij luisteren naar de muziek van deze man. Wat moet dat worden? En we beloven onderling niet mee te zingen, geen polonaise te lopen...nee, dat doen we niet!

Na de eerste paar nummers klinkt het gekscherend uit mijn mond: zometeen krijgen we "Una paloma blanca" nog! We liggen onder tafel van het lachen als daar de tonen van, ja hoor, "Una paloma blanca" klinken!! Heel zachtjes en bescheiden klinkt her en der de Hollandse tekst....hmmm, toch interessant! Het toetje en de kannen wijn luiden de rest van de avond in. Het zachtjes en bescheiden zingen verandert in enthousiast meezingen. Deze man van 76 is in het bezit van een enorm repertoire van deunen, ons aller welbekend! Ook hij krijgt er steeds meer lol in.

Het feest is compleet als onze chauffeur zijn talenten tentoonspreid. Hilarisch met masker, sombrero en kapstok! De steeds sneller leegrakende karaffen wijn zorgen ervoor dat de leut er helemaal in komt. Alles wat we om 20.00 uur beloofd hadden niet te doen, werd gedaan. Dat betekent dus wel "de Vogeltjesdans", zingen, polonaise, dansen.....het werd hoe later, hoe gekker!!

Tot onze stomme verbazing kon de man van 76 ook nog heel goed trompet spelen. De ene na de andere melodie schalde door de ruimte. En ook al had hij er een andere bedoeling mee: toen wij de eerste tonen van ons nationale voetbalvolkslied hoorden ( Hazes) zongen wij uit volle borst, plechtig mee, meteen gevolgd door het Wilhelmus!! En die man maar stralen.....

Dan tot slot nog het wereldberoemde "Il silenzio".....en toen was plots de melancholie daar!!

Wat heb ik tijdens dit nummer beseft dat dit een heel bijzondere avond was, zo vreselijk ver weg van alles in Nederland, zo kneuterig met een stel vreemde mensen die binnen een paar dagen eigen zijn. Zo ver weg van de zorgen in het dagelijkse leven. Even zo gek doen, zo lachen en zo zingen. Ik wist niet dat ik het nog kon ....het was namelijk (te) lang geleden!! Heerlijk!!

UIT DE KAST

Misschien hebben jullie er ook zo een? Zo'n kast onder de trap. Zo'n kast met de stofzuiger, het kratje bier, de lege flessen, de flacons vol met allerhande spul, de schoenpoetsdoos, de gereedschapskist , reservelampen en al wat er verder opgespaard wordt door de jaren heen. De kast waar je af en toe voor gaat staan en maar eens diep bij zucht. Alles waar je meteen bij kunt is dan nog wel van enig nut, maar al die dozen en dingen die erachter staan!!

En dan komt er een moment .......ja,......je raad het al: 't is me zat!!!!!!

Het is 17 juli. Het moet zomer zijn, maar de temperatuur is 12 graden, de lucht is ( weer) geheel grijs, het miezert en mot bij tijd en wijle, ik ben vrij, het sporten is afgezegd, de boodschappen zijn in huis...geen enkele reden meer om het karwei "GANGKAST" een halt toe te roepen! Zowaar voel ik een heel klein beetje zin in deze klus.

Radio aan met muziek en nieuws over de Vierdaagse. Vol ijver begin ik met het uitruimen van de propvolle kast. Alles eruit, dan schoonmaken, dan uitzoeken en tenslotte opbergen.

Binnen mum van tijd staan de traptreden, de gang en de kamer vol met dingen. Ik haal er meteen maar de vuilnisbak en de plastic-bak bij. (Afval scheiden: weet je wel). Ook een emmer met sop mag niet ontbreken want sommige dingen zijn te vies om aan te pakken, om over de schappen maar te zwijgen!

Na de vooraanstaande, nuttige zaken ( nog leuk om te pakken) komen de verweggestopte dingen aan bod. Gatver, een doos met lege batterijen die bijna weg lopen, plastic handschoenen die verpulveren zodra ze aangeraakt worden, allerlei sponzen, zemen en doeken, flacons met ondefinieerbare inhouden.....WEG ERMEE! Wat te denken van die stenen stoppenkast dingen, terwijl we al 5 jaar een nieuwe meterkast hebben...HUPPETEE!!! Vuilniszak 1 is zo vol. Maar omdat er ook wat zaken van gewicht in zitten en de kwaliteit van de huidige vuilniszak minimaal is, is deze bijna niet dicht te maken zonder dat deze scheurt. Dan maar flink tape eromheen.

De zak voor plastic is ook zo vol door de vele flacons met beetjes inhoud leeg te gooien ( Foei, gaan door de afvoer, maar ik moet wat!) Ik kom nog twee asbakken tegen....hup, weg.( we roken al jaren niet meer) En kromgetrokken kaarsen dan...olee!!! Ik krijg er lol in. Ook kom ik nog kleine frutjes tegen zoals slotontdooierspray...me suf gezocht afgelopen winter! En elke keer als we met de kerst spiritus zoeken voor de fondue kopen we een nieuwe fles: nu staan er dus drie half leeg! Er staan nog twee flacons parketspul.....ook niet meer nodig!!

Wanneer de meeste zaken de revue gepasseerd zijn, volgt het soppen van de planken en buizen. Spinrag verdwijnt in de stofzuiger en na tien minuten stralen de lege schappen me weer toe: klaar om gevuld te worden.

In een paar opgespaarde lege doosjes worden alle nuttige zaken keurig gesorteerd. Aan de voorkant met zwarte stift wat er in zit. Een mandje met zaklamp, kaars en lucifers liggen voor de grijp. ( Noodgevallen!!) Flessen wijn, fris, wc-papier, plastic-,vuilnis- en stofzuigerzakken....alles krijgt een plaats. En zowaar hou ik ruimte over wanneer alles weer in de kast staat. Mooi!!

Voor vandaag houd ik de deur maar open....kan ik af en toe eens kijken naar die mooi ingerichte kast onder de trap. 

En dan, wie weet, heb ik morgen zin in de GEREEDSCHAPSKIST!!! Want die moet nog....

En toch, als je dan bekijkt dat het me anderhalfuur van mijn leven heeft gekost, inclusief een kop koffie...valt het best mee.....eens een keer zo'n kast onder de trap onder handen nemen! Geeft toch een goed gevoel, want je ruimt er ook je hoofd mee op.....!!!!