LOSLATEN

Vandaag beleven wij een memorabele dag! Een spannende dag! Geen verjaardag, huwelijk, geen nieuwe baan, geen verhuizing, niets verdrietigs....alhoewel? Wij hebben min of meer afstand gedaan van het meest heilige der heilige in het menselijke bezit. En dat doet zeer. Afgelopen woensdag kregen wij per sms te horen dat onze zoon een van de meest belangrijke diploma's in zijn leven heeft gehaald: de kleur is roze!!!! Meteen is daar de vreugde: hoe is het mogelijk de eerste keer? Wat scheelt ons dat KLAUWEN met geld, niet meer die vreselijke rijexamenstress. En de volgende seconde: die zoon moet nu de praktijk in, kan geen auto bekostigen, die van ons staat de meeste tijd te staan.....pap, mam, kan ik de auto lenen. Vandaag is het zover. Voor het eerst zonder instructeur in een auto, met pa gaan tanken en een stukkie rijden. Dan de papieren overhandigen en, oh, hij moet ook een sleutel! Daar gaat-ie dan, vriendin en broer erbij. Een beetje hortend in de achteruit, zachtjes naar achteren. Nog even laten zien dat hij weet waar de toeter zit en dan de bocht om, ( te) keurig langs het randje. Pa en mam zwaaien nog maar eens en lopen naar binnen. Het voelt leeg zo zonder de heilige koe, alsof je iets vreselijk mist, terwijl we soms weken de auto niet gebruiken. Loslaten van je kinderen: voor ons geen probleem, maar het loslaten van je kind in onze auto!!! Dat voelt heftig, oei oei.

DE PIETER VAN DE PAUS

De Pieter van de paus Wat te doen in één dag Rome? De bus kart met 32 nieuwsgierige Hollanders deze wereldstad door: Colosseum, Trevifontein, Pantheon... In de middag worden we vlak voor het Pietersplein de bus uitgegooid met de afspraak om een paar uur later op exact dezelfde plek terug te keren. Stipt op tijd want de bus mag maar een paar minuutjes stoppen om iedereen in te laden. Het is bloedheet. Eerst maar eens wat eten, drinken en een onderlinge vergadering beleggen over wat te gaan doen. Gewapend met een stuk pizza en een flesje diepgevroren water nemen we het eerste het beste stukje stoep in de schaduw in beslag. Wat te doen met de lege uurtjes? Het museum? Gewoon rondwandelen? De Sint Pieter in? Of doen we gek en gaan we de toren cq koepel beklimmen? We gaan gek doen en inderdaad die toren in. Voor het zover is moeten we een ellenlange Efteling-rij trotseren. Men staat namelijk in de rij om de beveiliging te passeren. Ja, ja, niet alleen op de vliegvelden, maar ook voor de paus zijn huis gelden strenge toegangseisen. Messen, scharen en scherpe toestanden mogen niet mee. Enfin, het wachten valt mee en we komen ongeschonden door de eerste controle. Controle nummer twee gaat over de kledingvoorschriften. Ook al is het 35 graden: armen bedekt en de knieën onzichtbaar! Dus dat betekent vestje aan en de korte boek langer maken. Bij twijfel de broek een stukkie laten zakken, in de hoop dat de streng uitziende Italiaan het goed vindt. Ook deze hindernis wordt genomen en dan op zoek naar de toegang tot de koepel. We zijn lui en betalen voor de lift die ons het eerste stuk omhoog brengt. Toch moeten er hierna nog ruim 300 treden getrotseerd worden. Goed voor de kuitenconditie. We beginnen met frisse zin aan de eerste trede. Hmm, tot de 100 gaat het allemaal goed, maar hierna wordt het spannender. De ronding van de koepel maakt dat we de steeds smaller wordende treetjes schuin moeten nemen. Wie nog niet claustrofobisch is, wordt het nu!! Het zweet gutst steeds meer over de rug heen richting de benen. Af en toe stoppen voor een slokje drinken. En de verschillende nationaliteiten die zich op deze kleine treetjes bevinden, worden één. Men pept elkaar op, wacht geduldig als iemand even tijd nodig heeft en er wordt zenuwachtig gegiebeld. Maar dan volgt de beloning. Het beroemde uitzicht over het Vaticaan en de stad Rome. Wauw, hadden we al geen adem meer dan wordt ons nu wel de adem benomen. Prachtig! De klikken van de camera's volgen elkaar snel op om al dit moois voor in den eeuwigheid vast te leggen. We komen bij, drinken een slok water en laten goed tot ons doordringen dat we boven op de Pieter van de paus staan. Door de zwaartekracht geholpen zijn de ruim 300 treden naar beneden goed te doen en om af te koelen betreden we het heiligdom van de paus nog even om hierna, door de meute geleidend, naar het hete buiten te gaan. Bij deze ervaring laten we het want helaas...het busje komt zo.