Mijn dagblog deel 1

Mijn dagblog

Vrijdag:
Een fijne werkdag. Door regeldingen fiets ik later dan normaal naar huis.
Thuis aangekomen ligt daar de post. Een brief: bevolkingsonderzoek oost. Als vrouwelijke 50-plusser weet ik wat die brief betekent. Deze keer de uitslag van het tweejaarlijks onderzoek. Ik scheur de brief open. Mijn hart staat even stil: een vliegensvlugge scan ziet de woorden ' afwijking'  en 'nader onderzoek'. Ik lees verder de zin: van elke 20 vrouwen met deze uitslag, hebben 14 vrouwen geen borstkanker. Mooi, maar 6 dus wel!
O ja, en 'de huisarts heeft u waarschijnlijk al op de hoogte gebracht' .
Hmm, dat zou kunnen. Ik kijk naar de telefoon en die knippert: een ingesproken bericht. Zal de huisarts zijn. Klopt. Of ik voor 5 uur de praktijk wil bellen. En volgende week heeft hij vakantie.
Het is kwart over 5 en ik baal.

Zaterdag:
Scenario's dwarrelen door mijn hoofd: ben je gek, het zal niets zijn. Maar ook de tegenovergestelde scenario's: operaties, chemo's, bestralingen, ziek zijn en nog erger. Hou je nou maar rustig.
Die huisarts denkt toch niet dat ik een week ga wachten op een afspraak op de poli?
Maandag bel ik en zorgt een vervanger maar voor het doorbrieven van de uitslag naar de poli. Ik heb daar al eerder keer een ochtend doorgebracht en weet hoe het gaat.
Wie komt er trouwens op het idee die uitslagen op vrijdag te laten bezorgen?

Ik probeer er zo min mogelijk aan te denken maar het dwarrelt de hele dag door me heen. Voel me zenuwachtig en kriebelig.

Zondag:
Weer een denk-dag. Zoek afleiding in het bedden verschonen, was draaien, stofzuigen en het opruimen van een heleboel papieren. Waar ligt dat ponsplaatje? Moet ik me nu registreren? Nee, ik heb een patiëntennummer, dat weet ik zeker. Ha, het ponsplaatje komt tevoorschijn. Meteen maar in de tas. Met rijbewijs als identificatie. Wij en zij zijn streng de laatste tijd. Goed voorbeeld zijn dus!
Een vrij weekend gaat zo naar de mallemoer. De hele dag een brok in de keel en een zware steen op de maag.  Het is wachten tot maandagmorgen. Ik moet werken, maar tussendoor ga ik de huisarts bellen. Hoop zelf op de poli een afspraak te maken. En ik gooi al mijn CWZste charmes in de strijd om dinsdag te kunnen komen. Heb ik tenminste duidelijkheid. Wat een rotgevoel.

Misschien helpt het om het van me af te schrijven.


Ps: over een paar weken  wordt  het vervolg : dagblog 2 geplaatst. Wil alvast  melden dat alles okee was! Gelukkig