Zoals een modern ziekenhuis betaamt, worden de nieuwe ontwikkelingen in den lande op de voet gevolgd om de kwaliteit van zorg op een zo hoog mogelijk niveau te houden. Natuurlijk ben ik daar voorstander van en wil ik graag meehelpen om in de top te geraken.
Wat gebeurt er zoal:
We zijn nog niet van de invoering van het EVS bekomen of het EWS dient zich aan. Van gewoon een papiertje met de medicatievoorschriften en gewoon, ouderwets bloeddruk meten en temperaturen dienen we in een rap tempo de nieuwste ontwikkelingen te volgen om het allemaal nog beter en nog veiliger te maken.
In de praktijk betekent het dat de verpleegkundige het digitaal voorgeschreven medicijn, vreselijk goed controleert en al menig ramp heeft voorkomen. Voor de artsen is het extra nauwkeurig werken en met name meer tijd nemen om de receptuur goed te bestuderen.
Vanaf vandaag wordt ook het EWS gemeengoed in het CWZ. Het verschil met EVS is een lettertje, maar owee die W!!!! EWS betekent: Early Warning System. Er zit een hele filosofie achter dat systeem: door vroegtijdig problemen bij patienten op te sporen, deze te melden en acties hierop te ondernemen, is het de bedoeling dat de patienten minder vaak op de MC of IC terecht komen.
In de praktijk betekent dat dat bij elke patient, elke dag de bloeddruk, de pols, de temperatuur, de saturatie, het bewustzijn en de ademhaling gemeten wordt De eerste drie dagen na opname zelfs drie maal per 24 uur. Daarbij nog speciale aandacht voor pijn, vochtinname en urineproduktie . Dit alles gaat gepaard met een nieuw formulier waarop alles in grafieken en tabellen wordt genoteerd. En dat betekent in de ochtend een run op de tensiemeters, saturatiemeters en thermometers om zo de gegevens zo snel mogelijk te verzamelen. Na veel gedoe: moet het puntje van de temperatuur nu in rood of blauw.... hoe zit het nu met de vakverdeling....de kar met verpleegmappen maar midden op de gang......is het gelukt de eerste gegevens in de tabellen te plaatsen!! Een hele klus voor de toch al drukke plegen in de ochtendspits. Het zal me wat worden met die cijfertjes, v-tjes, puntjes enz. Maar het belangrijkste controlepunt heb ik nog niet benoemd:
als laatste, belangrijkste item staat het volgende punt op de kaart : wanneer de verpleegkundige een raar "onderbuikgevoel" bij een patient heeft, kan dat ook gemeld worden en moet de arts komen. En daar ben ik blij mee. Laat dat, naast alle tensies, tempen, saturaties en AH-tellen, maar aan de zusters en broeders over!!!!!! Dat gevoel voor een raar "onderbuikgevoel" hebben ze wel!
En laat dat, naast het meten en weten, een belangrijke raadgever blijven om zo de zorg voor de patient op een zo hoog mogelijk niveau te houden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten