dinsdag 24 augustus 2010

MENEER ALZHEIMER EN MIJN VLUCHT

Gelukkig vinden de heren van de kozijnen het niet erg dat ik een uurtje wegga. Snel op en neer naar mijn moeder om de was weg te brengen. De komende dagen komt er ook niets van dus cross ik met de auto richting Hagert.
Uit de auto stappend bots ik bijna tegen ma aan. Ze heeft de jas aan en is van plan een rondje rond de boerderij te lopen; te zoeken naar haar huis en haar pa en ma. "Zal ik een rondje meelopen?" Ze knikt en we lopen van de auto weg. De zware tas met was wordt bekeken en ze biedt aan een hengsel over te nemen. Zo lopen we, eigenlijk heel knus, samen, ieder een hengsel vast, het rondje boerderij. Het waait behoorlijk en we moeten lachen als een blouse bijna uit de tas waait. "Goed opletten!" Ze vindt het prima om de was na het rondje , op te bergen in haar kast. Haar jas blijft aan: ze is immers op zoek naar haar huis! Wanneer alles in de kast ligt krijg ik een knuffel, een kus rechts , een links en ze houdt me stevig vast. Ik geef haar ook een dikke zoen en geniet van dat moment. "Wat doe je het toch goed"zegt ze en het voelt gemeend. Meteen hierna geeft ze aan weer weg te willen. Mijn hersenen draaien op volle toeren. Wat is ze toch aan het zoeken, wat een onrust en wat een ongelukkig gevoel voor haar. Zo triest! En : hoe kom ik weer weg! Ze pakt haar poppenboek weer uit de kast om het mij te laten zien. Fijn, gaan we even zitten. Dat had ik gedacht, nee, hoor. Nee, ik ga niet zitten, ik moet weg, is de boodschap.
En ma vertrekt weer naar buiten om haar rondje te gaan lopen. Razendsnel overdenk ik de situatie: ik ga hier gebruik van maken. De verzorgende laat me via de zij-ingang uit. Ma is de hoek om gelopen en zal me niet zien vertrekken. De verzorgende snapt het gelukkig en ik smeer hem snel. Ik start vlug de auto, in de achteruit en zoef weg. Wanneer ik de oprijlaan achter me laat besef ik het pas: mijn eerste vlucht voor mijn moeder. Wat doe ik !!!! Met een brok in de keel rij ik naar huis.

De heren zijn gewoon aan het werk en mij resten mijn gedachten, mijn gevoel en mijn vlucht.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten