woensdag 22 september 2010

MENEER ALZHEIMER, IK BEN EVEN HEEL BOOS OP JE....

Boos ben ik, ja, heel erg boos en verdrietig. Je bent mijn moeder van me aan het afpakken en ik heb haar eigenlijk nodig. Ik heb haar nodig om mijn verdriet mee te delen. Er is een schoonzus van haar overleden, mijn tante dus. En nu komt alle verdriet om het verlies van mijn vader weer naar boven. En jij zorgt ervoor dat ik niet meer bij mijn moeder terecht kan! Waardeloos!!!! En tot overmaat van ramp kwam er deze week voor het eerst het moment dat je haar recht in mijn gezicht laat zeggen dat ze me niet kent: "ik weet niet wie dat is". Gelukkig was er later een moment om te knuffelen en daar heb ik maar wel gebruik van gemaakt. Tegenwoordig neem ik het ervan op die momentjes want voor je het weet heb jij die ook van me afgepakt.

Het was moeilijk om te beseffen dat er geen ouders meer zijn om bij verdriet naar toe te gaan. Het "deurtje" voor die momenten is deze week flink opengewaaid! Het kost me veel moeite dat deurtje in bedwang te houden. Gelukkig weet ik nu uit welke richting de wind waait en kan ik beschutting zoeken. Mijn lieve "jongste tantes en super-nichtjes " springen op en vinden het heerlijk om samen met mij de wind te bedwingen. Ik weet nu dat vrijdag de storm nog flink zal opspelen, maar daarna zal de wind gaan liggen en kan het deurtje weer op een kier.
Meneer Alzheimer zet nog steeds een voet tussen de deur, maar het is gebleken dat ik daar wel tegen kan. Ik ben blij dat ik, ondanks die wind, gelukkig nog helder kan denken. Vaak schieten dan de dichtregels van Vasalis door mijn hoofd: ....niet het snijden doet zo'n pijn, maar het afgesneden zijn.......Hoeveel waarheid zit daar niet in?

En ik zeg je, meneer Alzheimer, je had me even goed tuk, maar door al die lieve mensen om mij heen, zal ik het toch van je winnen. Lekker puh!!!!!! Ik weet dat je er bent, maar af en toe verslapt je aandacht en kan ik daar heerlijk even van profiteren....ik hoop dat me dat nog een poosje gegund wordt. Afgesproken? Laat me deze week maar even boos zijn, zijn we volgende week weer vriendjes....ik heb toch geen keus!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten