Relaxed werken vandaag! Het was zo'n zeldzaam dagje met ruim voldoende personeel. Zorg leveren zoals het moet, extra praatjes, rustig de kasten bijvullen, voorbereidend werk leveren voor de nationale D-day ( zie blog vorig jaar) en dan ook nog op tijd naar huis....een vrij weekend voor de boeg met uitzicht op zon en ruim 20 graden ( zegt Piet). Er valt niks te mopperen, te mekkeren en te zeuren.
Er wordt nog wat nagepraat over de reanimatie van gisteren.....debriefing noemen ze dat!! Het beneemt me nog de adem als ik eraan denk hoeveel mazzel die man heeft gehad dat we bij hem op de kamer waren. Toeval, toeval.....de ademhaling was weg, de kleur werd grauw, de ogen draaiden weg. Er was nog polsslag.....en die zakte langzaam weg. De inmiddels aanwezig arts gaf aan het reanimatieteam te bellen: 5555. En net toen we op het punt stonden met hartmassage te beginnen stonden de geseinde artsen en verpleegkundigen op de kamer. Na tien hectische, zeer gestroomlijnde minuten dwaalt de rust weer over de afdeling. Patiënt en personeel zijn naar de intensive care en we blijven achter met een rommelige kamer.....leeg!
Heel raar is het om die plotselinge daling van de adrenalinespiegel mee te maken. De uren daarna praten we zo links en rechts over het gebeuren na en kunnen alleen maar concluderen: wat een mazzel voor die man dat we erbij waren, anders was hij echt dood geweest!
Vandaag hebben we nog nagevraagd hoe het met hem is. De reanimatie is goed gelukt, maar verder is hij erg ziek. Nu maar duimen dat het niet voor niets is geweest.
Het volgende hot-item is op dit moment : het protocol fixatie oftewel vrijheidsbeperkende maatregelen. Op allerlei niveau's wordt erover gediscussieerd....de een weet het beter dan de ander!
Juridisch is er vanalles over te melden: WGBO, wilsonbekwaamheid, menswaardigheid, rapportage, ziekenhuisprotocollen, agressie, valpreventieve maatregelen. Wettelijk gezien is het gebruik van vrijheidsbeperkende maatregelen aan strenge regels gebonden en moet er zeer terughoudend mee omgegaan worden. De beroemde Zweedse band, ook in het CWZ in gebruik, wordt in de ban gedaan. Tafelbladen ( ter voorkoming van uit de stoel vallen) mogen niet meer aangebracht worden en de bedhekken mogen niet meer omhoog ( ter voorkoming van uit bed vallen) tenzij de patiënt het wil cq goedkeurt. Het gebruik van polsbanden om te voorkomen dat infuzen en sondes verwijderd worden staat ook ter discussie. En hetzelfde geldt voor maatregelen ter voorkoming van wegloopgedrag. Zonder twijfel vindt iedereen dat al die maatregelen niet nodig moeten zijn. De patiënt EN de mensen om hem/haar heen worden er absoluut niet gelukkiger van!! Maar hoe moeten we dan het vallen voorkomen, ervoor zorgen dat de patiënten niet weglopen en de sondes en infuzen laten blijven waar ze horen?
Het beste advies is 24/7 ernaast gaan zitten!!!! Individuele aandacht bieden.......
Alleen staat er in geen enkele wet/protocol of advies wie dat 24/7 moet doen.? Hoe moet dat in de nachtdienst, de avonddienst en in drukke tijden?
Wie de oplossing weet melde zich!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten