Pasen 2011 komt er weer aan. De vooruitzichten zijn volgens Piet en consorte geweldig. Ik heb de mazzel om vrij te zijn, Pieter is vrij en dat betekent dat we na moeten gaan denken over hoe die dagen door te brengen. Aan eieren zoeken doen we niet meer. De kinders hebben eigen bezigheden....daar hoeven we niet voor thuis te blijven. Zullen we gaan fietsen eerste Paasdag? Hmmm, klinkt aanlokkelijk. Laten we dat doen.
Volgende probleem is : waarheen? Routeboekje, knooppuntenboekje, op internet gekeken: er zijn zat mogelijkheden.....
Zullen we eens gek doen? Hoezo? We kunnen broer en schoonzus in Asten bellen of ze thuis zijn en dan daarheen fietsen? Hmmmm, is wel een eind! Ja, dat is zo, maar we hebben de hele dag de tijd.
Zo gezegd, zo gedaan. De familie is thuis, we zijn welkom en een boterhammetje kunnen we ook nog krijgen. Denken jullie eraan: het is wel ver!!!! Zeer stoer melden we dat dat niet uitmaakt. De conditie is goed, de fietsen deugen en we nemen koffie voor onderweg mee. 56 km heen en 56 km terug zegt de routebeschrijving.
Zondagochtend 7.00 uur staan we op, het paasontbijtje slaan we over; het is koffiezetten, boterhammetje, appeltje en fles water mee: 8.00 uur zitten we op de fiets!! De routebeschrijving wordt met afdelingstape vastgezet aan het stuur, het vest is aan en hup: de fiets op. De elektrieke ondersteuning op de laagste stand. Vol goede moed vertrekken we, het is nog fris en windstil. Een prachtige dag om heerlijk te fietsen. Na een uur bereiken we Mill en gaan daar op een bankje een kop koffie nuttigen, met stroopwafel. Deze caloriebom peddelen we er toch af!!
4,5 km rechts, 3 km links, na 50 m. Oversteken......het verloopt redelijk. De routeplanner is niet helemaal correct. Moeten we links straat A in, gaat straat A naar rechts en heet links anders? Gelukkig spreken we onze talen en in het Hollands vragen we aan voorbijgangers hoe het dan wel moet. Zo komen we steeds verder en verstrijken de uren. Op het fietspad van de Midden-Peelweg rusten we nog een keer: het met kaas belegde broodje gaat naar binnen. Nu moeten we het redden tot ons einddoel!! Het fietsen gaat goed, we zitten gemiddeld rond de 20 km per uur. Zoals het ernaar uit ziet zitten we om 11.45 uur bij broerlief aan de koffie.
En dat is een zalig moment: einddoel bereikt!!! Broer komt aanzetten met washand en handdoek ( om op te frissen), de verlengsnoer komt naar buiten om de accu van mijn fiets weer op te laden, de koffie pruttelt en we kunnen onze spieren even losschudden. Het is heerlijk toeven daar in de tuin, we klessebessen gezellig bij en vergeten dat we al een kleine 4 uren gefietst hebben. Dat geeft goede moed voor de terugweg: appeltje-eitje!!!! Broer en schoonzus vonden een boterham kaal en verrasten ons met een Brabantse lekkernij: asperges, aardappeltje, eitje, ham, gekruide tomaatjes: super! Met als toetje een mini-magnum-bom. Maakt het uit......fietsen we er op de terugweg af!!
Rond 15.00 uur staan we maar eens op: we gaan de terugweg aanvaarden. Inmiddels merken we dat er een heerlijk warm windje waait, uitgerekend moeten we daar dus tegenin! De routeplanner voor de terugreis tevoorschijn gehaald, zoen, zoen en driedubbel dank voor de heerlijke maaltijd.....we vertrekken weer, wetende dat we zo'n drie uren tegen de wind in moeten fietsen. Bovendien is het ook wat warmer dan vanochtend. En nu gaan we aan de sneldheidsmeter merken dat het allemaaal niet zo snel meer gaat. Pff, de wind blaast in de oren, beetje babbelen is er niet bij. Links, rechts, na 5 km weer de eerste afslag....zo gaan we kilometer na kilometer verder. Effe staan.....de kont doet zo'n zeer; voel jij ook je kuiten zo? Nee, we moeten aan de linkerkant rijden, niet rechts? Potver..... ( is gecensureerd) . In Mill eten we op hetzelfde bankje als in de ochtend, onze appels. De laatste koolhydraten die ons moeten helpen thuis te komen. Zo tegen half zes komen we op bekend terrein: nog de brug over de Maas richting Walrick. En dan niet richting Nijmegen, Elise, want dan kom je in Malden uit!! Gelukkig hebben we de laatste kilometers de wind in de rug en zijn we kwart over zes thuis. Wanneer we van ons ros afstappen voelen we het: onze benen, heupen, onze kuiten en onze kont: wat doen ze zeer!!!! We kijken elkaar aan en grijnzen maar een beetje. Hup, naar binnen, de onderweg gekochte asperges voor morgen, in de koelkast, en dan zitten. Er breekt een tijd aan kreunen, zuchten en steunen. We weten geen raad wat vocht naar binnen te werken en onze handen onder het verkoelende kraanwater te houden. Zoals geleerd bij de fitness starten we een cooling-down. Rekken en strekken onze afgepeigerde spieren. We concluderen dat het toch wel een beetje ver was en dat de wind ALTIJD tegen was! Morgen doen we niks, we stellen rommelen in de tuin uit.
Oh, oh, moeten we nou ook nog wat eten? Ja, doe nou maar....dat is altijd beter. We slepen ons aan een goede maaltijdsoep, met een broodje uit de oven. Daarna maar eens onder de douche. Zo komen we na een paar uurtjes zuchten en steunen een beetje bij. Maar onze konten en kuiten voelen we de rest van de avond nog wel.
Nog een rondje fietsen, Pieter? Wandelen mag ook!!! Raad eens zijn reactie...............
Geen opmerkingen:
Een reactie posten