Het is bekend dat meneer Alzheimer steeds meer invloed op mijn moeder gaat krijgen en dat betekent dat ik met enige regelmaat telefoontjes en mailtjes ontvang over de aanpassingen in de zorg. Nette bewoordingen voor het feit dat ma steeds verder achteruit gaat. Haar "circle of life" sluit zich steeds verder.
Zo komt daar nu het besluit van mij om de was niet meer te doen, maar deze zorg over te dragen aan de Hagert. De enige zorg die ik nog voor mijn moeder draag: schone, gestreken kleding, gaat er ook af. De reden: haar kleding moet vaker verwisseld worden ( knoeien) en ook wordt het toilet niet altijd op tijd gehaald. ( Netjes verwoord, maar elke pleeg weet wat daarmee bedoeld wordt!!!) Het woord "ontluisterend " valt hierbij.
Ik voel me hier zo machteloos bij. Het woord ontluisterend zegt wat mij betreft alles hierover. Dan zie ik haar in mijn gedachten zitten in die situatie en ik ben verrekte blij het niet in het echt te zien. Want ik weet namelijk hoe dat eruit ziet!!!!! Lieve ma, wat zou je hier toch van gevonden hebben?? Hoever gaat dit nog door? Hoe kan ik voor jou het leven nog respectabel maken? Wanneer is daar voor jou die mogelijkheid om "circle of life" waardig te sluiten?
En dan krijg ik ook nog een heus, ethisch dilemma voor de kiezen:
Ma loopt veel rond met haar mooie, soms kostbare spulletjes. En nu is er iets kapot gevallen. Geen enkel verwijt zal door mij geuit worden, maar wat moet ik hiermee? Ze heeft nogal wat dierbare spulletjes daar staan. In het verleden is daarbij regelmatig geopperd dat deze "later"voor mij zijn en dat ik er zeer voorzichtig mee om moet gaan. Ik heb zelfs een spoedcursus gekregen over hoe een en ander verzorgd en vervoerd moest worden! En nu gaat zij ermee aan de wandel en laat ze vallen!!!!!
Aan mij/ons nu de keus: dierbare, kostbare spulletjes laten staan met het risico dat er iets mee gebeurd ( ze zijn tenslotte van haar) maar waar ze altijd zo zuinig op was? Of weghalen/wisselen omdat wij weten dat ze er altijd zo voorzichtig mee is geweest, medenemend dat als er iets weg is ze dat de volgende dag al niet meer weet?
Ma, ik ga voorzichtig de meest dierbare spulletjes weghalen en zet daarvoor andere spulletjes terug, die ongeveer hetzelfde zijn. Dit doe ik echt met de gedachte dat je er altijd zo zuinig en trots op geweest bent. Ik hoop dat je het daar mee eens bent.
Naast deze zware zaken was er ook een lichtpuntje. Ik heb er wel even over moeten nadenken of ik het een puntje van licht vind, maar dit was het......
Echtgenoot vergezelde mij bij het bezoekje op zaterdagmiddag. Ma was verrukt hem te zien. Weet niet wie het precies is, maar ze glom en pakte zijn handen. Ze vroeg wie hij was en hij zei : ik ben de man van haar ( naar mij kijkend) . Ma kijkt mij aan en maakt de volgende opmerking: Oh, da's ma!!!! Mijn moeder die me als haar moeder ziet!!! Ik vond het wel grappig, maar in de dagen erna ging me pas echt dagen wat het woordje ma betekende. Het meest dierbare en dichtbijzijnde voor elke mens........dat ik mijn moeders moeder mag zijn!!!! Heerlijk toch.............
Geen opmerkingen:
Een reactie posten