AVOND

Je hebt van die avonden....
Na een bloedheet weekend met drukke avonddiensten, is de maandag een verademing. Vrij en een zalige temperatuur. Een heerlijk dagje: fietsen naar Druten, bijbabbelen met een paar lieve mensen, lekker sporten en nu ben ik in de tuin neergestreken in een romantische buitenbui. Paar kaarsjes aan, een uit Italië meegebracht likeurtje erbij: wie doet me wat!!

Ik laat de zwoele zomeravondstilte op me inwerken. De temperatuur is perfect, als een zachte streling over mijn armen. Het wordt langzaam donkerder en er ontstaan overpeinzingsmomenten. Ik kijk naar de donkere hemel en zie de mensen die ik liefheb en niet meer op deze aarde hun leven leven. Dag pa en ma! Bij jullie in Druten brandt een kaarsje...vanmiddag aangestoken. Wat mis ik jullie. Ik staar nog een poosje, laat het denken over me heen komen en voel opeens een traan.
Ik besef dat ik dankbaar mag zijn voor mijn gezondheid. Ik doe mijn best om lijf en geest up-to-date te houden, maar je weet maar nooit: er kan zomaar wat gebeuren. En dan denk ik aan enkele mensen om mij heen. Mijn taak is het om op welke manier dan ook er voor ze zijn. Een geschenk om dat te mogen en kunnen doen.  Mijn denken springt wat heen en weer tussen gelukkige, verdrietige, mooie hersenspinsels. Ik blijf de adembenemende sfeer voelen.
Zo mijmer ik nog een poosje door...mindfullness is er niks bij! Hé, maar eens een blog over schrijven.

En met mijn likeurtje links, mijn vingers tikkend op de letters, de zwoele romantiek belevend, af en toe starend naar de lucht om te kijken of ze er nog zijn, sluit ik deze woordenrij zuchtend.... een bijzondere avond!