Zo eind maart krijg ik weer de kriebels . De winter is voorbij en het voorjaar lonkt. De prunus en forsytsia bloeien en iedereen duikt in de kast om te zien of er nog voldoende zomerkleding te vinden is. Het is weer licht als ik naar mijn werk fiets om zeven uur in de ochtend en de vogels fluiten. Elk minuutje zon wordt benut om de nodige vitamine D tot me te nemen. Heerlijk: ik bruis van energie!!!
Dat zullen ze weten ook op mijn werk: Het is weer de tijd voor D-Day!!!
D-Day? Ja, ik bedoel D-Day. En dat is voor mij: Decubitusdag .......
Begin april is er in het hele land weer de LPZ-meting. In allerlei instellingen wordt namelijk op die dag een aantal zorgproblemen gemeten: bij ons "decubitus`en `vallen en fixeren`. En dat is een leuke dag! Alle decubituscontactpersonen gaan op de afdelingen bij alle opgenomen patienten kijken of er decubitus voorkomt. Ook wordt er gekeken of de patienten de laatste 30 dagen gevallen zijn, welk letsel ze daar aan over gehouden hebben, of er fixatie toegepast wordt enz.
En dat is niet.... dat doen we even....nee, daar gaat een gedegen voorbereiding aan vooraf.
Weken van te voren beginnen we met instructie bijeenkomsten. De contactpersonen worden nog maar weer eens een keer bijgeschoold in het verschil vochtletsel- decubitus. Ook zijn er verschillende visies over fixeren. Er zijn vrijheidsbeperkende maatregelen, valpreventieve maatregelen en letselbeschermende maatregelen. En wat vinden we van de bedhekken? Hele discussies worden er gevoerd. Zo is het bij ons op de afdeling een heel probleem om de de fixatie in kaart te brengen. Bij vele patienten worden de bedhekken omhoog gedaan....alleen al om te voorkomen dat de verlamde arm uit bed valt. Ook vinden de patienten het vaak prettig en geeft het het een fijn gevoel. En dan de tafelbladen die we aan de armleuningen van de stoelen vastzetten? In welke categorie vallen die?
Naast al die discussies betekent het ook veel voorbereiding want we zijn niet klaar met een ja of nee! Er moet een heel formulier per patient ingevuld worden. Met wat ze hebben, wat ze kunnen en nog veel meer. Daar zijn we al dagen zoet mee!!
Maar de dag zelf blijft leuk, toch speciaal om op je werk te zijn en niet te hoeven te wassen of bellen te lopen.
Ook is er een superlunch in de pauze, keigezellig!
In de middag controleren we elkaars formulieren. (is alles wel ingevuld en gecodeerd?) En ook al heb je alles drie maal nagekeken: toch wordt er altijd nog een tekortkoming gevonden!
En dan tot slot de voorlopige uitslag.......weer minder decubitus dan vorig jaar?
Zal ik het nog meemaken..... is het weer minder dan vorig jaar.....halen we plaats 2 in het AD? Of halen we....0%!!!!!!! ????
Ja, ik verheug me weer op die D Day!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten