Heerlijk om bij een kopje thee en een ontbijtje de krant door te lezen. Een rustig en wijs begin van de dag als je de voedingsdeskundigen mag geloven. De voorpagina geeft weinig bijzonders, maar op de derde pagina valt mijn net- geopende oog op een artikel over de werknemers in de zorg. IK DUS!! Dat wekt mijn belangstelling en ik stort me op het artikel.
Volgens een onderzoek door zorgverzekeraar Menzis overweegt ruim de helft van vierduizend ondervraagde medewerkers in de zorg diezelfde zorg de rug toe te keren. En dat terwijl er juist meer mensen in de zorg nodig zijn in de toekomst! De meeste zorgkundigen balen van de grote hoeveelheid administratieve taken terwijl ze het liefst zorgen. Instellingen willen zich indekken door een giga hoeveelheid protocollen en procedures. Er mag tenslotte niets misgaan.....
En volgens het onderzoek is niet de beloning van de werknemers het probleem!!
Mijn grijze haren rijzen ten berge bij zo'n opmerking. Daar kan ik me nu zo grondig aan ergeren.
De lonen in de zorg zijn beneden alle peil. Als je de salarissen van de HBO-opgeleiden bekijkt bungelen we als verpleegkundigen ergens in de onderste regionen. Laat dat duidelijk zijn! De onregelmatigheidstoeslag krikt de salarissen nog wat omhoog, maar verder is het huilen met de pet op en weten alle verpleegkundigen dat je het van het loon niet moet hebben in de zorg.
Na tien jaren werken zit je aan de top van de salarisschaal en moet je het verder hebben van de jaarlijkse prijsindexering of loonstijgingen bij de CAO- afspraken. En dat betekent dus dat je elk jaar achteruit gaat want Appie Hein heeft daar maling aan.
Dit is dus wat we NIET hebben in de zorg: een fatsoenlijk salaris, aangepast aan je kennis en verantwoordelijkheden. Daarbij kunnen we nog wel fatsoenlijke werkomstandigheden, voldoende materiaal en scholing gebruiken. TIPS voor de politiek dus.......
Maar we hebben in de eerste lessen van ons zo boeiende vak geleerd eerst te kijken naar wat we wel hebben: de TOP'S dus!!!
Het mooie van zorgen voor anderen, de contacten die je legt, de goede resultaten van je verpleegkundige handelingen, de communicatie met de patienten, het samenwerken met collega's,
de bijzondere momenten die je beleeft....het is een enorme beloning! Het samen lachen en samen huilen, het overleggen met de artsen en een beleid maken, het overbrengen van ervaringen aan jonge leerlingen die aan het begin staan van het vak en het meemaken van zo vreselijk veel bijzondere momenten.
Ik kan met ontroering terugkijken op al die mooie, ontroerende, grappige en droevige gebeurtenissen. Sommigen draag ik zelfs jaren met me mee.
En dan kan ik niet anders dan concluderen dat dus eerst al die TOP'S mijn loon zijn en daar boven op komt het materiele . Dan blijft dit vak prachtig om te doen.
Ik steek dus maar mijn kop in het zand en wil niet meer lezen over de salarissen in de zorg. Ik ga lekker aan het werk en denk maar niet te veel over de salarissen!
Opstappen??? Ja, om op de fiets naar mijn werk te gaan!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten