Ja, dat is het motto deze tijd op de afdeling!! En ik heb het idee dat er geen eind aan komt. De afgelopen werkdagen waren erg druk. Door zieken, maar ook door de hoge werkdruk. De afdeling ligt vol en het liefst zou men gaan stapelen En komt dat nu omdat de doorstroom naar de verpleeghuizen stagneert?
Er heerst in het tehuis van voorkeur het noro-virus en dat betekent dat er geen patienten opgenomen worden daar. Met als gevolg dat wij veel wachtenden op onze afdeling in de wachtkamer hebben.
Maar, zoals altijd, is er meer ellende onder de op dit moment helaas grauwe lucht: de zieken waardoor er minder ervaren krachten werken; patienten die maar niet opknappen en waarbij de oplossing niet gevonden wordt; dokters die dus toch weer patienten opnemen terwijl er een patientenstop is...het blijft maar aan de gang!
En wanneer we de opdracht hebben iemand in te werken, komen we daar niet aan toe omdat deze aankomende collega's volwaardig ingezet worden.
Pauzes, als we ze al hebben, worden gevuld met klaaggezang en peptalks....
En dan zijn daar nog de wasdoekjes die op zijn, de sondevoeding die niet meer voorradig is, de medicatievoorschriften die niet kloppen , de families die informatie willen, de patient die braakt, de patient die op andere wijze 't een en ander verliest, de patient die niet wil eten, de patient die uit bed wil, infuzen die sneuvelen, telefoons die rammelen......kortom: hoe word ik gek!
Het weer opstaan viel vanmorgen niet mee; ik heb me werkelijk naar de sportschool gesleept en in het huishouden doe ik het hoognodige. Verder hou ik me bezig met uit te vinden hoe ik me weer kan opppeppen voor morgen.
En wanneer je dus dan een keer vrij bent is het uitkijken voor die anonieme beller!!!
GOH, DIT HELPT , ZEG!!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten