Het was vroeg mijn bed uit op deze"blue monday". Het werk roept en ik fiets vol goede moed naar het werk.
Op de afdeling gekomen wordt ik met een grote grijns verwelkomd: elise, er zijn een paar ziekmeldingen. Die en die en die en die.....
o jeetje, er blijven er maar twee over, en een medisch student!! En dat met zoveel zorg en zorgen..
En omdat de wachten geen personeel kunnen bijtoveren hebben ze alvast wat mensen gewassen. Dat scheelt al veel.
Na het lezen van de geschreven stukken verdelen we het werk. Jongens: dat worden kattewasjes en laat de meeste patiënten maar in bed. Er moeten keuzes gemaakt worden. De een doet de pillen en de controles, de student gaat naar de "makkelijke"mensen en de andere gaat voor het eten en drinken zorgen. Daarna gaan we de overgebleven mensen met zijn tweeën wassen. Ook is er nog de artsenvisite om half 10.
De volgende die met een grote grijns ontvangen wordt is onze teamleider: hij is de gelukkige om alle problemen op te gaan lossen. De dienstlijst die inmiddels op een gatenkaas lijkt, moet worden opgevuld.
En de dag loopt eigenlijk heel lekker. Alles gebeurt volgens het plan; we zorgen ervoor op tijd met de pillen te beginnen, de mensen krijgen zowaar nog een klein beetje aandacht en als de avonddienst komt is alles geregeld en onder controle.
Morgen is er gelukkig meer hulp en kunnen we betere zorg leveren. Want alhoewel het best goed liep, is er weinig echte aandacht geweest voor de mensen, en dan kan voor een keer, maar moet toch niet te vaak gebeuren !!
voor deze prima dag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten