Heerlijk is dat: na een paar uren flink werken even ontspannen met een cappucinootje en een bouillonnetje. Elke werkdag vaste prik, samen met een van thuis meegenomen boterham. Er worden wat verjaardagskaarten voor collega's getekend, het beduimelde informatieschriftje doet z'n ronde en we wisselen wat nieuwtjes uit.
De teamleider probeert er ook bij te zijn en kan op deze manier de teamgeest van de dag aanvoelen.
Het kan voorkomen dat hij wat nieuwtjes vanuit het CWZ overbrengt. Een prima tijdstip.
Zo ook deze dag.
Hij vraagt voor deze mededeling even alle aandacht van de groep koffiedrinkers. We zijn stil en onze oren zijn gespitst: wat zou er aan de hand zijn? Hij klinkt zo serieus. Zou er een klacht binnengekomen zijn? Of is er iets ergs met een collega? Of gaat er iemand weg?
Nee, het gaat over een mededeling van de teamleiding van de room-service. Een serieuze mededeling waarover hij de dag ervoor in een persoonlijk gesprek ingelicht is. Iedereen is verbaasd en vraagt zich af wat er dan moet zijn.
Het hoge woord komt eruit en tot zijn spijt moet ons meegedeeld worden dat wij in het vervolg alleen koffie, thee en rode aanmaaklimonade mogen drinken. Geen bouillon en geen gele limonade meer!! GEEN BOUILLON EN GELE LIMONADE MEER!!!!
We zijn compleet in shock; tranen worden man- en vrouwmoedig ingehouden; het team is er kapot van!! Deze mededeling doet pijn en een daadwerkelijk rouwproces doet zijn intrede. Waarom?? Waarom mogen wij niet meer die heerlijke citroen- of sinaasappelaanmaaklimonade meer? Wij begrijpen het niet en vragen of onze teamleider de reden aan kan geven.
Ons verdriet wordt nog groter als we vernemen dat het echt niet meer kan omdat de flessen gele limonade 20 cent duurder zijn dan de rode limonade! En in de tijd van crisis, van grote bezuinigingen, gaat elke cent tellen.
Na deze verklaring volgt een tranentrekkende gespreksronde. Ieder mag zijn of haar verdriet uiten. Dit rouwproces gaat nog wel even duren en we zijn er vol van.
Alleen nog maar rode limonade..........later op de dag kijk ik verdwaasd en met dikke ogen naar een grote afvalbak met dure medicijnen: wachtend om vernietigd te worden.
Ik begrijp iets niet............
Geen opmerkingen:
Een reactie posten