ZEUREN.....

Zeuren....een naar werkwoord en iedereen zal zich er wel eens schuldig aan maken. Mezelf incluis! En waar wordt er dan over gezeurd: de elektrische bedden die er niet voldoende zijn, de wasdoekjes zijn alweer op, de werkdruk is te hoog, de digitale medicatievoorschriften zijn niet duidelijk, de buizenpost doet het weer niet, de formulieren in de verpleegmappen zijn niet goed ingevuld, de materialen zijn niet voorradig, enz enz .
Soms heb ik dan de onbedwingbare behoefte om terug in de tijd te gaan kijken. Vroeger was namelijk alles beter! Personeel was er zat....de verhouding leerlingen/ gediplomeerden was namelijk 70%/30%!! De ouderwetse hoofdzuster liep visite en werkte samen met de secretaresse de opdrachten uit
Maar toch moest er veel harder gewerkt worden. Even een opsomming: De patiënten lagen in een bed dat je nu nog wel eens in Rusland of Afrika ziet: Niks omhoog/omlaag, nee, de bedden waren allemaal op dezelfde hoogte. Het hoofdeinde kon ook niet omhoog; er waren peluw-kussens waarmee getracht werd de patiënt comfortabel in bed te leggen. En dan de bedhekken: niet standaard op elk bed, en je moest eerst het kastje verrijden voor je het bedhek omlaag kon doen. Het werd namelijk opzij geklapt. De patiënten werden vanuit dat hoge bed in een luie stoel getild: ook weer niet verstelbaar! En dan moesten ze ook weer de hoogte in getild worden om in bed te komen. En dan niet 1 patient, maar een stuk of 10 per gang!
Het rokertje werd ook niet vergeten. Iedere afdeling had zijn eigen rokersruimte: het gezellige dagverblijf! De muren geel/bruin van de rook, jaren-zeventig gordijnen ( oranje-bruin) en de geruite tafelkleden completeerden het geheel. Wat moet het er gestonken hebben!!!
In de avonddienst werkte je met drie personen op 36 patiënten en dan moest er ook nog drinken gedeeld worden. Om 20.00 drinken delen, van 20.30 tot 21.30 de A-kant en van 21.30 tot 22.30 de B-kant!!! Twee deden de verzorgingsronde en de derde deed de medicijnen, de sondevoedingen, infuzen en controles.
De bevindingen werden in klappers geschreven: 1 per gang. De rapportage bestond uit een opnamevelletje en verder alleen rapportagevellen. De visite werd in groen geschreven. ( door de hoofdzuster, die de visite liep) Alle controles werden een een boekje geschreven met een harde kaft. 's Nachts moest je lijntjes daarvoor trekken en de namen van de patiënten vast opschrijven.
's Nachts werkte je met drie: het ontbijt werd namelijk in de nacht klaargemaakt en gedeeld om 7.00 uur. Per patiënt lagen de sneetjes brood op een bordje,belegd en gesneden onder een cellofaantje. Stapels borden stonden er dan in de koelkast klaar. Om 7.00 werden thee en koffie gezet en pap gemaakt; en door de wacht rondgedeeld. Besef wel dat er dan al een ronde geweest was van patienten verschonen en goedleggen!!
En dan, denkend aan die goeie ouwe tijd, heb ik het nog niet gehad over de beddezeilen, steeklakens, glazen infuusflessen, de gang naar het mortuarium, het granieten aanrecht in het oude Wilhelmina enz ....
Er is veel ten goede veranderd, en het werk is echt minder zwaar geworden. Maar de werkdruk is op veel andere manieren gegroeid en zwaarder geworden. De idealen van vroeger zijn misschien wel bereikt, maar er zijn weer andere idealen voor in de plaats gekomen.
Er valt nog genoeg te vertellen...later meer...