Wisselligging links, na 5 minuten wisselligging rechts, dan maar weer op de rug: ik kan mijn draai niet vinden vannacht. Balen, want de wekker gaat om 6.18 uur af. Voor de gezondheid is het helemaal niets om een vroege dienst na een late dienst te draaien. Maar niet zeuren: ik heb zelf gevraagd om een ruiling en dan moet ik de consequentie dragen.
Het vervelende van een vroege dienst na een late is dat de werkzaamheden van de avond rechtstreeks overgaan in die van de dag. Ik weet precies wat er is gebeurd en wat er in de ochtend moet gaan gebeuren.
Nog maar eens draaien, effe toiletteren en een kopje kamillethee: niks helpt!!! Zucht.
De hele avond passert de revu. Het was heerlijk om weer eens met twee gediplomeerde, ervaren krachten te werken. Als vanzelf worden de werkjes verdeeld en vullen we elkaar aan. Zelfs een half woord is niet nodig!
De euforie van een goede avond verdwijnt wanneer er door familie gemopperd wordt. De kwaliteit deugt niet, er is veel te weinig aandacht, geen tijd om de extra dingen te doen enz. Kortom: veel frustaties. Er is tijd om een gesprek aan te gaan. Mijn collega neemt het gesprek voor haar rekening en ik ga verder met het andere werk.
Later hoor ik dat er, naast andere dingen, ook op mij kritiek was. Ik luister het aan en het kriebelt. Aan de ene kant zijn er de excuses: er kwam een opname, overdag was er ook niets aan gedaan, de dag ervoor ook al niet, moeten wij het dan weer oplossen, ze hadden al zoveel privileges , ze moeten niet zeuren, het gevoel hebben de drukte van de afdeling op te moeten vangen , geen grip meer hebben op de zorgen over de kwaliteit van de verpleging ......., maar aan de andere kant zijn daar het ernstige ziekteproces, gelukkig wel verbeterend, een stukje kwaliteit en plezier bieden, het gaat nog zo lang duren, het patientgericht werken......
Het zit me niet lekker en ik blijf maar draaien....zucht!
Wanneer de wekker gaat, blijk ik toch drie uren geslapen te hebben. Met een diepe zucht probeer ik de ogen open te krijgen en sta op.
Op mijn werk passeert de avond nogmaals. Alle collega's hebben een mening: of de ene, of de andere kant. Na een kop koffie gaan we maar aan de slag. De patient van gisteravond valt onder mijn hoede. Ik geef de zorg en er is zelfs tijd om de haren te wassen. Het wordt fijn gevonden .
In de middag kan er, volgens een afspraak die ik zelf gemaakt had met de patient en familie de avond ervoor, wel een en ander gebeuren. Het verliep die middag verder goed en met mijn collega's is er fijn gewerkt. Maar of de familie dat ook vond? Vandaag hebben we ons best gedaan maar er is ons niet het gevoel gegeven dat ze het waardeerden.
Jammer, op die waardering moet ik het niet aan laten komen.
Het belangrijkst is om mijzelf maar te waarderen en te beseffen dat het me nooit zal lukken om het echt iedereen naar de zin te maken, daarvoor zijn de belangen te verschillend op zo'n afdeling. Ik zal mijn best doen en ik neem me voor niet zo betrokken en gedreven te zijn want de enige die daar last van heeft ben ikzelf. Niemand is perfect, toch? Ik spreek mezelf maar eens ernstig toe en laat het gebeuren los.....
De nacht erna slaap ik weer prima en zuchtend sta ik toch op tijd op: sporten!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten