Met een knoop in de maag cross ik weer eens richting Hagert. Vandaag gaat de jongste tante ( of oudste zus zoals ze voor mij nu is) mee. Ook komt er nog een nichtje. Gezellig!!! Het maakt alles wat gemakkelijker. Ik heb me vandaag als doel gesteld eens de afgelopen week door te spreken met de arts. Ik word er beroerd van te horen dat ma al vier keer gevallen is, 's nachts onrustig is geweest, een blauw oog heeft, de bijna-valincidenten niet meer te tellen zijn. Het ergste is dat ik me alles kan VISUALISEREN! Hoe vreselijk het is om iemand op de grond te zien liggen midden in de nacht.
Moeten we nu gaan zitten wachten op de grote val? Kunnen we nu echt niks anders?
En dan gluren we door het raam of ma ons ziet. Ja, ze staat op en loopt onze richting uit. Een lach en haar hand wijst: kom maar!
Eenmaal binnen pakt ze de handen en haar gezicht straalt. Heerlijk dat jullie er zijn! Ze troont ons mee de huiskamer in en begint al brabbelend een gesprek. Braaf knikken we ja en nee. We proberen mee te gaan in haar woorden en intonatie. Onze knuffels worden aanvaard en we krijgen knuffels terug. De babypop gaat door haar handen en moet op tafel zitten, doekje over de benen heen. Af en toe vangen we wat bekende woorden vanuit een ver verleden op en springen daar gretig op in.
Wanneer het nichtje verschijnt volgt een fijn half uurtje. Met ons vieren zijn we in de huiskamer; de andere bewoners zitten buiten.Heerlijk om te merken dat we in staat goed op het taaltje van ma te reageren. Is echt een hele kunst!!! We drinken een kopje koffie en keutelen er op los. Ma vindt het fijn, dat is aan haar te zien. Haar ogen staan goed en af en toe verschijnen er de ons zeer bekende twinkelingen. Zo blij dat we er zijn!!! En maar brabbelen. Er wordt arm in arm een rondje gelopen, beetje wiebelig op de benen. De poppenwagen wordt bekeken. Dan komt er een momentje van opruimen. Een restje koffie wordt door ma in de prullebak gegooid. Beker op het aanrecht. Opgeruimd staat netjes.
Het gesprek met de arts is ook geweest. Onze zorgen worden gedeeld: ma heeft een enorm val-risico! De ontluistering zet zich voort. Maar ma maakt op dit moment een gelukkigere indruk. Dat hebben we ook vanmiddag gezien. En trouwens gisteren ook toen ik met man-lief er was. Ze brabbelt, laat zien dat ze blij of gelukkig is en geniet van gezelschap. Ze laat zich rustiger verzorgen. Het moet nu even zo zijn, er is geen andere keus, we genieten er maar van..... het is goed zo en we gaan geduldig wachten tot het moment van verandering daar weer is.......
Maar meneer Alzheimer......verwarrend is het wel!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten