Snappen doen we het nog steeds,
meewerken willen we ook, maar nu wordt er wel heel ver gegaan.
De afdelingen moeten zeer efficiënt
gebruikt worden en er mogen geen handen aan lege bedden zijn. Het
moment is daar dat we in de zorg problemen gaan krijgen. Niet zozeer
over de patiënten die een
bed moeten krijgen, maar over allerlei zaken eromheen. De momenten
dienen zich aan dat er geen ruimte is om een slecht-nieuwsgesprek te
voeren, zorggesprekken worden staande in de opslagruimtes gehouden en
familie, die waakt bij een stervende, laat de tranen lopen op de
gang: ze kunnen nergens heen!
Op mijn afdeling ( neurologie) gaan we
3 een-persoons kamers krijgen. Hoe moet dat met de mensen die met hun
laatste levensfase bezig zijn, hoe moet dat met de oudere mens die,
uit zijn of haar vertrouwde omgeving, compleet in de war, in het
ziekenhuis moet verblijven?
Gaan we besluiten tot een
vierpersoonskamer te "reserveren " voor de onrustige,
verwarde patiënten?
En hoe vaak zullen de
twee-persoonskamers een geblokkeerd bed hebben omdat er toch iemand
in alle rust moet mogen sterven?
Dan zijn er nog dagopnames, de mensen
die slecht nieuws hebben gehoord...tja, ik maak me grote zorgen!
Vele vragen waarop we de komende tijd
antwoorden zullen vinden.
De, door ons zo geliefde, badkamer zal
het lootje gaan leggen, ben ik bang. Weer wat vierkante meters erbij!
Voor een aantal gesprekken kunnen we ook naar een ruimte buiten de
afdeling. Creatief zullen we ook zijn, maar wat ik toch wel hoop is
dat het zorgen niet vervangen gaat worden door de
zorgen!!!
Bezuinigen......het wordt vervolgd!
