Het verlaten van je eigen plekkie, het opbouwen van een nieuw warm nest, kost veel energie en emoties. En dan zou het zo fijn zijn als we op de hoogte zijn van alle plannen en gebeurtenissen. Niets van dat al...ergens hogerhand bedenkt men van alles zonder dat we ook maar duidelijk krijgen.
Zo gebeurt het dat de nieuwe bewoners
steeds komen kijken. Lopen rond alsof ONZE plek al van hen is;
claimen allerlei spullen die gewoon van ons zijn, kijken alle kamers
binnen en bemoeien zich met allerlei zaken. En dat terwijl we onze
dagelijkse bezigheden gewoon doorlopen. Het wordt allemaal met
argusogen bekeken en we mopperen wat af.
Het laatste nieuws is dat we volgende
week al op onze eigen plek in moeten krimpen en een gedeelte vrij
moeten maken voor de nieuwe bewoners. Moeten we inwonen op onze eigen
plek. Gaan er zomaar anderen gebruik maken van de ruimte waar we
koffie drinken, gaan ze vast op heel veel zaken commentaar leveren,
moeten onze spullen plaats maken voor hun materialen...kortom; ik
maak me veel zorgen over de gevoelens die dat met zich mee zal
brengen!
Een paar weken later zullen we echt
gaan verhuizen naar een andere plek en moeten we weer opnieuw onze
draai vinden. Hoe, wat wanneer precies kan met de dag
veranderen, zelf onze opperhoofden weten weinig: het gebeurt maar.
De communicatietrein stagneert hierbij volkomen!!!!! Wisselstoringen
noemen ze dat.
Ik word er niet goed van en probeer het
maar over me heen te laten komen. Maar dat is moeilijk wat er hoeft
maar iets te gebeuren of ik word weer meegezogen in de
emoties....spannende tijden dus aan 't begin van 2012, pff!
Gelukkig vinden deze gebeurtenissen
plaats op het werk en is er thuis nog een veilig haventje. Wat zijn
we toch gevoelig voor een eigen, veilig plekkie!!!!!
ps: is daar eindelijk een mailtje met
de plannen ( onder voorbehoud!!).....fijn, maar aan het gevoel zal
het weinig veranderen!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten